ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის შესახებ გავრცელებული მცდარი წარმოდგენები

1. ბიოლოგიურად დამზადებული პლასტმასი, რომელიც ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის ეკვივალენტურია

შესაბამისი განმარტებების თანახმად, ბიოპლასტმასი გულისხმობს მიკროორგანიზმების მიერ წარმოებულ პლასტმასს, რომელიც დაფუძნებულია ბუნებრივ ნივთიერებებზე, როგორიცაა სახამებელი. ბიოპლასტმასის სინთეზისთვის განკუთვნილი ბიომასა შეიძლება მოდიოდეს სიმინდიდან, შაქრის ლერწმიდან ან ცელულოზიდან. ბიოდეგრადირებადი პლასტმასი კი გულისხმობს ბუნებრივ პირობებს (როგორიცაა ნიადაგი, ქვიშა და ზღვის წყალი და ა.შ.) ან სპეციფიკურ პირობებს (როგორიცაა კომპოსტირება, ანაერობული დაშლის პირობები ან წყლის კულტურა და ა.შ.), რომლებიც მიკრობული მოქმედებით (როგორიცაა ბაქტერიები, ობი, სოკოები და წყალმცენარეები და ა.შ.) იწვევს დეგრადაციას და საბოლოოდ იშლება ნახშირორჟანგად, მეთანად, წყლად, მინერალიზებულ არაორგანულ მარილებად და პლასტმასის ახალ მასალად. ბიოპლასტმასები განისაზღვრება და კლასიფიცირდება მასალის შემადგენლობის წყაროს მიხედვით; ბიოდეგრადირებადი პლასტმასები, მეორეს მხრივ, კლასიფიცირდება სიცოცხლის ხანგრძლივობის პერსპექტივიდან. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის 100% შეიძლება არ იყოს ბიოდეგრადირებადი, მაშინ როდესაც ზოგიერთი ტრადიციული ნავთობზე დაფუძნებული პლასტმასი, როგორიცაა ბუტილენ ტერეფტალატი (PBAT) და პოლიკაპროლაქტონი (PCL), შეიძლება იყოს.

2. ბიოდეგრადირებადი ითვლება ბიოდეგრადირებად

პლასტმასის დეგრადაცია გულისხმობს გარემო პირობებს (ტემპერატურა, ტენიანობა, ტენი, ჟანგბადი და ა.შ.) სტრუქტურის მნიშვნელოვანი ცვლილებებისა და მახასიათებლების დაკარგვის პროცესის ზემოქმედების ქვეშ. ის შეიძლება დაიყოს მექანიკურ დეგრადაციად, ბიოდეგრადაციად, ფოტოდეგრადაციად, თერმოჟანგბადის დეგრადაციად და ფოტოჟანგბადის დეგრადაციად. პლასტმასის სრულად ბიოდეგრადირება დამოკიდებულია რიგ ფაქტორებზე, მათ შორის კრისტალურობაზე, დანამატებზე, მიკროორგანიზმებზე, ტემპერატურაზე, გარემოს pH-ზე და დროზე. შესაბამისი პირობების არარსებობის შემთხვევაში, ბევრი დეგრადირებადი პლასტმასი არა მხოლოდ სრულად ვერ ბიოდეგრადირდება, არამედ შეიძლება უარყოფითი გავლენა იქონიოს გარემოსა და ადამიანის ჯანმრთელობაზე. მაგალითად, პლასტმასის დანამატების ჟანგბადის დეგრადაციის ნაწილი, მხოლოდ მასალის გახევა, დეგრადაცია უხილავ პლასტმასის ნაწილაკებად.

3. სამრეწველო კომპოსტირების პირობებში ბიოდეგრადაცია განვიხილოთ, როგორც ბიოდეგრადაცია ბუნებრივ გარემოში

ორს შორის ზუსტად ტოლობის ნიშნის გავლება შეუძლებელია. კომპოსტირებადი პლასტმასი ბიოდეგრადირებადი პლასტმასის კატეგორიას მიეკუთვნება. ბიოდეგრადირებადი პლასტმასი ასევე მოიცავს პლასტმასებს, რომლებიც ანაერობულად ბიოდეგრადირებადია. კომპოსტირებადი პლასტმასი გულისხმობს პლასტმასს, რომელიც კომპოსტირების პირობებში, მიკროორგანიზმების მოქმედებით, გარკვეული პერიოდის განმავლობაში გარდაიქმნება ნახშირორჟანგად, წყლად და მინერალიზებულ არაორგანულ მარილებად და ახალ ნივთიერებებად, რომლებიც შეიცავენ ელემენტებს და საბოლოოდ წარმოიქმნება კომპოსტი, მძიმე მეტალების შემცველობით. ტოქსიკურობის ტესტის მიხედვით, ნარჩენი ნარჩენები უნდა აკმაყოფილებდეს შესაბამისი სტანდარტების მოთხოვნებს. კომპოსტირებადი პლასტმასი შეიძლება დაიყოს სამრეწველო კომპოსტად და ბაღის კომპოსტად. ბაზარზე არსებული კომპოსტირებადი პლასტმასი ძირითადად ბიოდეგრადირებადი პლასტმასია სამრეწველო კომპოსტირების პირობებში. კომპოსტირების პირობებში პლასტმასი ბიოდეგრადირებად პლასტმასს მიეკუთვნება, ამიტომ, თუ კომპოსტირებადი პლასტმასი (მაგალითად, წყალი, ნიადაგი) ბუნებრივ გარემოში გადაიყრება, პლასტმასის დაშლა ბუნებრივ გარემოში ძალიან ნელია და მოკლე დროში სრულად ვერ დაიშლება, რადგან ნახშირორჟანგი და წყალი უარყოფითად მოქმედებს გარემოზე ტრადიციულ პლასტმასსა და ტრადიციულ პლასტმასს შორის, არსებითი განსხვავება არ არის. გარდა ამისა, აღინიშნა, რომ ბიოდეგრადირებადი პლასტმასი, სხვა გადამუშავებად პლასტმასებთან შერევისას, ამცირებს გადამუშავებული მასალების თვისებებსა და მუშაობას. მაგალითად, პოლირძემჟავაში შემავალმა სახამებელმა შეიძლება გამოიწვიოს ხვრელებისა და ლაქების გაჩენა გადამუშავებული პლასტმასისგან დამზადებულ აპკზე.