در حال حاضر ما از مواد اولیه فیلم بستهبندی انعطافپذیر استفاده میکنیم که اساساً به مواد غیر قابل تجزیه تعلق دارند. اگرچه بسیاری از کشورها و شرکتها متعهد به توسعه مواد تجزیهپذیر هستند، اما مواد تجزیهپذیری که میتوانند برای بستهبندی انعطافپذیر استفاده شوند، هنوز با تولید در مقیاس بزرگ جایگزین نشدهاند. با توجه روزافزون کشور به حفاظت از محیط زیست، بسیاری از استانها و شهرها محدودیت پلاستیک یا حتی در برخی مناطق "قوانین ممنوعیت پلاستیک" را وضع کردهاند. بنابراین، برای شرکتهای بستهبندی انعطافپذیر، درک صحیح از مواد تجزیهپذیر، استفاده مناسب از مواد تجزیهپذیر برای دستیابی به فرضیه بستهبندی پایدار سبز است.
تخریب پلاستیک به شرایط محیطی (دما، رطوبت، نم، اکسیژن و غیره) اشاره دارد، ساختار آن تغییرات قابل توجهی دارد و عملکرد آن در طی فرآیند از بین میرود.
فرآیند تخریب تحت تأثیر عوامل محیطی زیادی قرار دارد. با توجه به مکانیسم تخریب آن، پلاستیکهای تخریبپذیر را میتوان به پلاستیکهای تخریبپذیر نوری، پلاستیکهای زیستتخریبپذیر، پلاستیکهای زیستتخریبپذیر نوری و پلاستیکهای تخریبپذیر شیمیایی تقسیم کرد. پلاستیکهای زیستتخریبپذیر را میتوان به پلاستیکهای زیستتخریبپذیر کامل و پلاستیکهای زیستتخریبپذیر ناقص تقسیم کرد.
۱. پلاستیکهای تجزیهپذیر نوری
پلاستیکهای تجزیهپذیر نوری به مواد پلاستیکی اطلاق میشود که در معرض نور خورشید تجزیه شده و ترک میخورند، به طوری که این مواد پس از مدتی در معرض نور خورشید استحکام مکانیکی خود را از دست میدهند، به پودر تبدیل میشوند و برخی دیگر نیز میتوانند توسط میکروبها تجزیه شده و وارد چرخه اکولوژیکی طبیعی شوند. به عبارت دیگر، پس از اینکه زنجیره مولکولی پلاستیکهای تجزیهپذیر نوری با روش فتوشیمیایی تخریب شد، پلاستیک استحکام و شکنندگی خود را از دست میدهد و سپس از طریق خوردگی طبیعی به پودر تبدیل میشود، وارد خاک میشود و تحت تأثیر میکروارگانیسمها دوباره وارد چرخه بیولوژیکی میشود.
۲. پلاستیکهای زیستتخریبپذیر
تجزیه زیستی عموماً به صورت زیر تعریف میشود: تجزیه زیستی به فرآیند تبدیل شیمیایی ترکیبات از طریق عمل آنزیمهای بیولوژیکی یا تجزیه شیمیایی تولید شده توسط میکروارگانیسمها اشاره دارد. در این فرآیند، تجزیه نوری، هیدرولیز، تجزیه اکسیداتیو و سایر واکنشها نیز ممکن است رخ دهد.
مکانیسم پلاستیک زیست تخریب پذیر عبارت است از: تبدیل مواد پلیمری توسط باکتریها یا هیدرولاز به دی اکسید کربن، متان، آب، نمکهای معدنی معدنی و پلاستیکهای جدید. به عبارت دیگر، پلاستیکهای زیست تخریب پذیر پلاستیکهایی هستند که توسط میکروارگانیسمهای طبیعی مانند باکتریها، کپکها (قارچها) و جلبکها تجزیه میشوند.
پلاستیک زیست تخریبپذیر ایدهآل، نوعی ماده پلیمری با عملکرد عالی است که میتواند به طور کامل توسط میکروارگانیسمهای محیطی تجزیه شود و در نهایت به بخشی از چرخه کربن در طبیعت تبدیل شود. یعنی تجزیه به سطح بعدی مولکولها میتواند بیشتر توسط باکتریهای طبیعی تجزیه یا جذب شود و غیره.
اصل تجزیه زیستی به دو دسته تقسیم میشود: اول، تخریب بیوفیزیکی، زمانی که حمله میکروبی پس از فرسایش مواد پلیمری، به دلیل رشد بیولوژیکی، اجزای پلیمری نازک را هیدرولیز، یونیزاسیون یا پروتونها کرده و به قطعات الیگومر تقسیم میکند، ساختار مولکولی پلیمر بدون تغییر است، عملکرد بیوفیزیکی پلیمر فرآیند تخریب است. نوع دوم، تخریب بیوشیمیایی است، به دلیل عملکرد مستقیم میکروارگانیسمها یا آنزیمها، پلیمر تجزیه یا تخریب اکسیداتیو به مولکولهای کوچک، تا تجزیه نهایی دی اکسید کربن و آب، این حالت تخریب متعلق به حالت تخریب بیوشیمیایی است.
۲. تخریب بیولوژیکی پلاستیک
پلاستیکهای زیستتخریبپذیر که به عنوان پلاستیکهای فروپاشی نیز شناخته میشوند، یک سیستم ترکیبی از پلیمرهای زیستتخریبپذیر و پلاستیکهای عمومی مانند نشاسته و پلیالفین هستند که به شکل خاصی ترکیب شدهاند و در محیط طبیعی به طور کامل تجزیه نمیشوند و ممکن است باعث آلودگی ثانویه شوند.
۳. پلاستیکهای کاملاً زیستتخریبپذیر
طبق منابع آنها، سه نوع پلاستیک کاملاً زیست تخریب پذیر وجود دارد: پلیمر و مشتقات آن، پلیمر مصنوعی میکروبی و پلیمر مصنوعی شیمیایی. در حال حاضر، پلاستیک نشاستهای پرکاربردترین بستهبندی انعطافپذیر ترکیبی است.
۴. پلاستیکهای زیستتخریبپذیر طبیعی
پلاستیکهای زیستتخریبپذیر طبیعی به پلاستیکهای پلیمری طبیعی اطلاق میشوند که مواد زیستتخریبپذیر تهیهشده از مواد پلیمری طبیعی مانند نشاسته، سلولز، کیتین و پروتئین هستند. این نوع مواد از منابع مختلفی تهیه میشوند، میتوانند کاملاً زیستتخریبپذیر باشند و محصول بیخطر و غیرسمی است.
بر اساس روشهای مختلف تخریب و همچنین در بخشهای مختلف درخواست، اکنون به هویت مشتری از مواد زیست تخریبپذیر نیاز داریم که کاملاً تخریب شده، تخریب شده و در محل دفن زباله یا کمپوست قرار گیرد، برای موادی مانند دی اکسید کربن، آب و نمکهای معدنی معدنی که به راحتی توسط طبیعت جذب میشوند یا دوباره توسط طبیعت بازیافت میشوند، به تخریب مواد پلاستیکی موجود نیاز داریم.
زمان ارسال: ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۲