۱. پلاستیکهای زیستی معادل پلاستیکهای زیستتخریبپذیر
طبق تعاریف مربوطه، پلاستیکهای زیستتخریبپذیر به پلاستیکهایی گفته میشود که توسط میکروارگانیسمها بر اساس مواد طبیعی مانند نشاسته تولید میشوند. زیستتوده برای سنتز پلاستیکهای زیستی میتواند از ذرت، نیشکر یا سلولز حاصل شود. و پلاستیک زیستتخریبپذیر، به شرایط طبیعی (مانند خاک، شن و آب دریا و غیره) یا شرایط خاص (مانند کمپوست، شرایط هضم بیهوازی یا کشت آب و غیره) اشاره دارد که توسط عمل میکروبی (مانند باکتریها، کپکها، قارچها و جلبکها و غیره) باعث تخریب و در نهایت تجزیه به دیاکسید کربن، متان، آب، نمک معدنی معدنی و مواد جدید پلاستیک میشوند. پلاستیکهای زیستتخریبپذیر بر اساس منبع ترکیب مواد تعریف و طبقهبندی میشوند. از سوی دیگر، پلاستیکهای زیستتخریبپذیر از دیدگاه پایان عمر طبقهبندی میشوند. به عبارت دیگر، ۱۰۰٪ پلاستیکهای زیستتخریبپذیر ممکن است زیستتخریبپذیر نباشند، در حالی که برخی از پلاستیکهای سنتی مبتنی بر نفت، مانند بوتیلن ترفتالات (PBAT) و پلیکاپرولاکتون (PCL)، میتوانند زیستتخریبپذیر باشند.
۲. زیستتخریبپذیر، زیستتخریبپذیر محسوب میشود
تخریب پلاستیک به شرایط محیطی (دما، رطوبت، نم، اکسیژن و غیره) تحت تأثیر تغییرات قابل توجه در ساختار، فرآیند از دست دادن عملکرد اشاره دارد. این فرآیند را میتوان به تخریب مکانیکی، تخریب زیستی، تخریب نوری، تخریب حرارتی-اکسیژنی و تخریب نوری-اکسیژنی تقسیم کرد. اینکه آیا یک پلاستیک به طور کامل تجزیه زیستی میشود یا خیر، به عوامل مختلفی از جمله بلورینگی، افزودنیها، میکروارگانیسمها، دما، pH محیط و زمان بستگی دارد. در صورت عدم وجود شرایط مناسب، بسیاری از پلاستیکهای قابل تجزیه نه تنها قادر به تجزیه زیستی کامل نیستند، بلکه ممکن است اثرات منفی بر محیط زیست و سلامت انسان نیز داشته باشند. مانند بخشی از تخریب اکسیژن افزودنیهای پلاستیکی، تنها پارگی ماده، تجزیه به ذرات پلاستیکی نامرئی.
۳. تجزیه زیستی تحت شرایط کمپوست صنعتی را به عنوان تجزیه زیستی در محیط طبیعی در نظر بگیرید.
دقیقاً نمیتوان بین این دو علامت مساوی گذاشت. پلاستیکهای کمپوستپذیر متعلق به دسته پلاستیکهای زیستتخریبپذیر هستند. پلاستیکهای زیستتخریبپذیر همچنین شامل پلاستیکهایی هستند که به روش بیهوازی زیستتخریبپذیر هستند. پلاستیک کمپوستپذیر به پلاستیکی اطلاق میشود که در شرایط کمپوست، از طریق عمل میکروارگانیسمها، در یک دوره زمانی مشخص به دیاکسید کربن، آب و نمکهای معدنی معدنی و مواد جدید موجود در عناصر تبدیل میشود و در نهایت محتوای فلزات سنگین کمپوست تشکیل شده، آزمایش سمیت، بقایای باقیمانده باید مطابق با مفاد استانداردهای مربوطه باشد. پلاستیکهای کمپوستپذیر را میتوان بیشتر به کمپوست صنعتی و کمپوست باغی تقسیم کرد. پلاستیکهای کمپوستپذیر موجود در بازار اساساً پلاستیکهای زیستتخریبپذیر تحت شرایط کمپوست صنعتی هستند. از آنجا که تحت شرایط کمپوست، پلاستیک متعلق به زیستتخریبپذیر است، بنابراین، اگر پلاستیک کمپوستپذیر (مانند آب، خاک) در محیط طبیعی دور ریخته شود، تخریب پلاستیک در محیط طبیعی بسیار کند است و نمیتواند در مدت زمان کوتاهی به طور کامل تجزیه شود، مانند دیاکسید کربن و آب از نظر اثرات بد آن بر محیط زیست و پلاستیک سنتی، تفاوت قابل توجهی وجود ندارد. علاوه بر این، اشاره شده است که پلاستیکهای زیستتخریبپذیر، هنگامی که با سایر پلاستیکهای قابل بازیافت مخلوط میشوند، میتوانند خواص و عملکرد مواد بازیافتی را کاهش دهند. به عنوان مثال، نشاسته موجود در اسید پلیلاکتیک ممکن است منجر به ایجاد سوراخها و لکههایی در فیلم ساخته شده از پلاستیک بازیافتی شود.
زمان ارسال: ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۲